Makaron z kurczakiem i brokułem HIT

Przepis na makaron z kurczakiem dla osób z nietolerancją histaminy

Składniki:

  • 120g kurczaka
  • 4 różyczki brokuła
  • 1 szklanka makaronu kukurydzianego
  • 1/2 cebuli
  • 1 czosnek
  • 1 łyżka oliwy z oliwek
  • Przyprawy: sól, pieprz, słodka papryka
  • 1 łyżka nasion słonecznika lub pestek dyni

Sposób przygotowania:

Pokrój kurczaka w cienkie plastry i dopraw do smaku solą, pieprzem i słodką papryką. Na oliwie podsmaż pokrojoną cebulę oraz wyciśnięty przez praskę czosnek. Po chwili dodaj kurczaka i smaż każdą ze stron po kilka minut. Podlej niewielką ilością wody i duś pod przykryciem do miękkości. W międzyczasie ugotuj makaron i brokuł w osolonej wodzie. Wyłóż na talerz makaron, brokuła i mięso. Całość posyp nasionami słonecznika lub pestkami dyni. Danie możesz posypać dobrze tolerowanymi ziołami np. bazylia, natka pietruszki.


Sałatka z burakiem i mozzarellą HIT

Przepis na sałatkę z burakiem i mozzarellą dla osób z nietolerancja histaminy

Składniki:

  • roszponka
  • ser typu mozzarella ( małe kulki)
  • burak gotowany lub parowany
  • olej lniany
  • przyprawy: sól, pieprz, oregano

Sposób przygotowania:
Pokrój buraki w cienkie plastry. Na talerz wyłóż roszponkę, kulki mozzarelli, plastry buraka. Dopraw do smaku i posyp suszonym oregano.


Placuszki bezglutenowe HIT -przepis

Przepis na placuszki "mascarpone", bezglutenowe dla osób z nietolerancja histaminy

Składniki:

  • 3 jajka
  • 3 łyżki serka mascarpone
  • 3 łyżki mąki kokosowej
  • 1 łyżeczka erytrytolu
  • 1/4 łyżeczki proszku do pieczenia
  • 1 łyżka oleju do smażenia

Sposób przygotowania:

Jajka zmiksuj z serkiem. Dodaj pozostałe składniki i wymieszaj. Rozgrzej patelnię, dodaj niewielką ilość oleju i nakładaj po 1 dużej łyżce. Smaż do zarumienia po obydwu stronach.

 


Wyzwanie - Kobieta HIT

Szukasz motywacji, by zrobić coś dobrego dla siebie?
Zrób sobie prawdziwy noworoczny prezent i dołącz do naszego 3-miesięcznego wyzwania!

Jako doświadczone dietetyczki kliniczne od lat pomagamy kobietom w odzyskiwaniu zdrowia, równowagi hormonalnej i dobrego samopoczucia. Na bazie naszych wieloletnich doświadczeń, stworzyłyśmy Dietę HIT, by pomóc kobietom, które zmagają się z takimi objawami, jak: migreny, bóle brzucha, wzdęcia, pokrzywki, obrzęki, przewlekłe zmęczenie, choroby zapalne (RZS, ŁZS), choroby z autoagresji (Hashimoto, endometrioza).

Czy te dolegliwości dotyczą również Ciebie?

Na rozwój stanów zapalnych w organizmie wpływa wiele czynników:

  • stres emocjonalny,
  • brak snu,
  • brak odpowiedniego nawodnienia,
  • nieregularność w spożywaniu posiłków,
  • nadmiar cukru w diecie.

To tylko kilka z wielu zapalników w naszym organizmie.

Chcemy pomóc Wam gasić te pożary i już dziś zapraszamy do wzięcia udziału w cyklu spotkań, warsztatów i wykładów.

Nasze Wyzwanie Kobieta HIT to nie tylko dieta, treningi i pomiary. To także 7 wartościowych spotkań, podczas których będziemy rozmawiać o trudach związanych z budowaniem nowych nawyków; porozmawiamy o podstawach diety przeciwzapalnej i diety wspierającej pracę tarczycy i gospodarki hormonalnej. W ramach zaplanowanych spotkań zorganizujemy także 2 warsztaty kulinarne, dzięki którym zobaczycie, że przygotowanie zdrowych posiłków może być szybkie i dziecinnie proste.
Dołączając do naszego wyzwania otrzymasz stały kontakt ze specjalistkami przez cały czastrwania wyzwania – nie będziesz sama ze swoimi trudnościami, wątpliwościami i spadkiem motywacji.
Działając wspólnie – możemy wiele! Stając się jedną z Kobiet HIT otrzymasz wsparcie grupy kobiet, które, podobnie jak ty – walczą o siebie.
Otrzymasz od nas narzędzia, dzięki którym będziesz mogła wprowadzić zmiany w życie: plan posiłków na cały czas trwania Wyzwania, listę zakupów i dostęp do dwóch treningów, które będziesz mogła prowadzić w swoim domu. Otrzymasz także tabelę pomiarów i motywatory, które pomogą Ci wytrwać w swoich postanowieniach.
Nie zastanawiaj się! Liczba miejsc jest ograniczona, a o wejściu do Programu decyduje kolejność zgłoszeń!

WYZWANIE

KOBIETA HIT

  • Specjalna dieta zimowa!
  • Grupa wsparcia!
  • Startujemy 18.10.24. godz. 18.00 – pierwsze spotkanie
  • Finał 25.04.24.
  • Koszty: 700 zł ( możliwość płatności ratalnych)
Co otrzymasz w ramach wyzwania:

 

  • 7 spotkań stacjonarnych z pomiarami masy ciała ( warsztaty edukacyjne i kulinarne)
  • Plan dietetyczny, czyli jadłospis 2 tygodniowy
  • Listę produktów
  • Ebooki
  • Dostęp do grupy na fb
  • Edukację żywieniową na grupie wsparcia!
  • Stały kontakt ze specjalistkami podczas wyzwania!

Zespół jelita drażliwego

Farmakoterapia i Dietoterapia w Zespole Przerostu Bakteryjnego (SIBO)

Mikrobiota jelitowa, nazywana także florą bakteryjną, odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zdrowia przewodu pokarmowego. Zaburzenia  jakościowe oraz ilościowe mikrobioty, znane jako dysbioza, mogą prowadzić do różnych schorzeń jelitowych, takich jak Zespół Rozrostu Bakteryjnego (SIBO)

Czym jest SIBO?

Przerost  bakteryjny SIBO (Small Intestinal Bacterial Overgrowth) to pojawienie się i rozrost w jelicie cienkim bakterii, które fizjologicznie w największej ilości bytują w jelicie grubym. Gdy jeden z mechanizmów jelit  nie działa prawidłowo, może wówczas dojść do kolonizacji bakterii w miejscu, które nie jest dla nich przeznaczone.  SIBO to schorzenie charakteryzujące się nadmiernym wzrostem bakterii w jelicie cienkim, prowadzącym do szeregu objawów, takich jak bóle brzucha, wzdęcia, zaburzenia wypróżniania i inne dolegliwości trawienne. W leczeniu SIBO kluczową rolę odgrywają zarówno farmakoterapia, jak i dietoterapia -  zwłaszcza dieta oparta na produktach Low FODMAP oraz HIT.  Dieta polega na obniżaniu stężenia histaminy w świetle jelit oraz utrudnieniu ponownego wzrostu bakterii, poprzez redukcję  dostępności substancji odżywczych. W tym artykule omówimy te dwie gałęzie terapeutyczne oraz ich synergiczne działanie.

Najczęstsze przyczyny SIBO:

  • wady anatomiczne
  • podeszły wiek
  • długotrwale stosowana farmakoterapia
  • niedobory odporności
  • niedożywienie, w tym niedokrwistość
  • dieta obfitująca w żywność wysoko przetworzoną
  • achlorchydia (bezkwaśność)
  • zaburzenia czynnościowe oraz choroby przewodu pokarmowego
  • choroby przewlekłe
  • celiakia
  • neuropatia cukrzycowa
  • przewlekły stres

Najczęściej występujące objawy SIBO:

  • bóle brzucha
  • nudności
  • wymioty
  • wzdęcia
  • gazy
  • chroniczne zaparcia i biegunki (wodniste i tłuszczowe)
  • odbijanie
  • astma
  • stany lękowe, depresyjne
  • spadek wagi
  • refluks
  • zgaga
  • anemia
  • nietolerancje pokarmowe
  • bóle stawów
  • fibromialgia
  • problemy skórne
  • zespół niespokojnych nóg
  • zespół przewlekłego zmęczenia
  • ataksja
  • rumień guzowaty

Diagnostyka SIBO

Choć do tej pory nie ustalono złotego standardu diagnostycznego w przypadku SIBO, coraz powszechniej stosuje się testy oddechowe.  Badania oddechowe są proste w wykonaniu i nieinwazyjne,. Polegają one na monitorowaniu stężenia wodoru lub wodoru i metanu w wydychanym powietrzu, po podaniu pacjentowi substratu w postaci laktulozy lub glukozy. Jeśli w jelicie cienkim brakuje enzymów do trawienia cukru, powstaje gaz, który zostaje zaabsorbowany przez ścianę jelita cienkiego lub grubego. Następnie zostaje on przetransportowany do płuc i wydalany z ustroju w wydychanym powietrzu. Wodorowy test oddechowy wykonuje się na czczo (12 godzin od ostatniego posiłku) za pomocą analizatora mierzącego ilość wydychanego wodoru w ciągu dwóch godzin po  doustnym obciążeniu określonym cukrem. Zgodnie z amerykańskimi wytycznymi, do rozpoznania SIBO konieczny jest wzrost stężenia wodoru o ≥ 20 ppm w stosunku do wartości wyjściowej w ciągu 90 minut od podania substratu. Dodatkowo, niektóre gastrolizery umożliwiają pomiar stężenia metanu, indykatora zespołu rozrostu metanogenów w jelitach (IMO). Ważne jest odpowiednie przygotowanie pacjenta do testu oddechowego. W praktyce klinicznej, pozytywny wynik testu oddechowego powinien być zawsze interpretowany w oparciu o objawy kliniczne pacjenta przed ustaleniem ostatecznego rozpoznania i wdrożeniem leczenia.

Więcej o samym badaniu przeczytasz TUTAJ.

Farmakoterapia w leczeniu SIBO

Leczenie Zespołu Przerostu Bakteryjnego (SIBO) wymaga zindywidualizowanego podejścia, a wybór leków zależy od osobniczych potrzeb pacjenta. Współpraca z lekarzem oraz farmaceutą jest kluczowa w doborze skutecznej farmakoterapii, a monitorowanie postępu leczenia i ewentualne dostosowanie terapii są istotne dla osiągnięcia optymalnych rezultatów. W przypadku SIBO, do najczęściej wykorzystywanych narzędzi farmakologicznych zaliczamy:

Antybiotyki

Ryfaksymina: Ryfaksymina alfa, znana również pod handlową nazwą Xifaxan, to makrolid z grupy ansamycyn, który wykazuje szerokie spektrum działania antybakteryjnego na patogeny Gram-dodatnie i Gram-ujemne zarówno tlenowe, jak i beztlenowe.  Ryfaksymina alfa aktywnie ogranicza przyleganie bakterii, internalizację i translokację poprzez wpływ na komunikację międzybakteryjną, która polega na przekazywaniu informacji między bakteriami za pomocą licznych związków chemicznych.  Ryfaksymina alfa hamuje miejscowe i ogólnoustrojowe procesy zapalne, co zdecydowanie korzystnie wpływa na skład mikrobioty jelitowej, między innymi poprzez wzrost liczebności korzystnych bakterii, takich jak Bifidobacterium, Faecalibacterium prausnitzii i Lactobacillus oraz poprzez indukcję oporności bakteryjnej. Zaletą tego leku jest niska absorpcja przez układ krwionośny, co minimalizuje skutki uboczne.

Metronidazol: Metronidazol to chemioterapeutyk z grupy pochodnych imidazolu o działaniu bakteriobójczym i pierwotniakobójczym. Metronidazol jest skuteczny wobec wielu szczepów beztlenowych bakterii i pierwotniaków, lecz nie jest aktywny wobec bakterii tlenowych ani względnie beztlenowych. Działanie metronidazolu w komórkach wrażliwych bakterii i pierwotniaków prowadzi do uszkodzenia kwasu nukleinowego DNA, czego konsekwencją jest śmierć komórek drobnoustrojów.

Neomycyna: Neomycyna, będąca częścią grupy aminoglikozydów, to antybiotyk, który wykazuje silne działanie bakteriobójcze. Neomycyna działa na bakterie Gram-ujemne, zaburzając proces biosyntezy białek w komórkach bakteryjnych. Lek ten bardzo słabo wchłania się z przewodu pokarmowego. Stosowany jest często w celu wyjałowienia przewodu pokarmowego.

Prokinetyki

Leki prokinetyczne, w zależności od swojego mechanizmu działania, wspomagają perystaltykę jelit, poprawiając proces trawienia i wypróżniania. Prokinektyki to preparaty, które znajdują zastosowanie głównie w leczeniu zaburzeń funkcji motorycznej przewodu pokarmowego. Znane i stosowane od dawna, poprzez odpowiednie mechanizmy neurohumoralne wpływają na pobudzenie motoryki przewodu pokarmowego, przede wszystkim górnego odcinka – perystaltyki przełyku, przyspieszenie opróżniania żołądka i skrócenie czasu pasażu jelitowego. W procesie regulacji neurohumoralnej motoryki przewodu pokarmowego główną rolę odgrywają acetylocholina, a także serotonina i dopamina.

  1. Itopryd (Zirid®, Prokit®): Jest antagonistą receptora dopaminowego D2 i inhibitorem acetylocholinesterazy. Charakteryzuje się minimalnym ryzykiem interakcji lekowych i dobrą tolerancją.
  2. Cyzapryd (Gasprid®): Działa jako agonista receptora serotoninowego 5-HT4. Jego stosowanie wymaga szczególnej ostrożności z powodu ryzyka poważnych działań niepożądanych, zwłaszcza kardiologicznych.
  3. Metoklopramid: Choć był stosowany przewlekle, obecnie jest wycofany z tego zastosowania z powodu wielu działań niepożądanych, w tym groźnych powikłań neurologicznych.
  4. Erytromycyna: Wykazuje właściwości prokinetyczne jako agonista receptora motyliny. Stosowana przed gastroskopią ułatwia opróżnianie żołądka z krwi i skrzepów.
  5. Trimebutyna (Debretin®, Debridat®, Tribux®, Ircolon®): Wykazuje właściwości prokinetyczne poprzez wpływ na receptory opioidowe μ i δ.
  6. Iberogast: Jest złożonym preparatem ziołowym, także wykazującym właściwości prokinetyczne.

Probiotyki

Probiotykoterapia w leczeniu Zespołu Przerostu Bakteryjnego stanowi obszar, który wymaga dalszych badań i indywidualnego podejścia do każdego przypadku. Różnice w skuteczności i potencjalne ryzyko powinny być uwzględniane przy doborze odpowiednich probiotyków. W kontekście braku jednoznacznych wytycznych, ważne jest, aby decyzje terapeutyczne były podejmowane w oparciu o aktualną wiedzę i indywidualne potrzeby pacjenta, przy jednoczesnym monitorowaniu ewentualnych zmian w przebiegu SIBO pod wpływem probiotykoterapii.

Dietoterapia w leczeniu SIBO, czyli FODMAP HIT

Po zakończeniu leczenia warto wprowadzić tymczasowo dietę eliminacyjną Fodmap i HIT.  Wielu pacjentów ze zdiagnozowanym SIBO boryka się z nietolerancją histaminy HIT. Warto nadmienić, że sama histamina, jako hormon tkankowy pełni w naszym organizmie szereg istotnych funkcji i jedynie  brak równowagi między wytwarzaniem tej aminy, a zdolnością do jej redukcji może skutkować występowaniem dokuczliwych objawów. Najczęstsze objawy nietolerancji histaminy ze strony przewodu pokarmowego to biegunki, wzdęcia, kolki brzuszne czy zgaga. Dlatego połączenie powszechnie znanego od lat protokołu diety Low Fodmap z protokołem diety HIT przynosi najkorzystniejsze efekty w dietoterapii.

To co łączy te dwa protokoły, to fakt, iż składają się z dwóch faz: fazy ścisłej eliminacji oraz fazy reintrodukcji polegającej na stopniowym wprowadzaniu wyeliminowanych grup produktów.

Zacznijmy od pojęcia FODMAP: Fermentable Oligosaccharides, Disaccharides, Monosaccharides and Polyols (Fermentujące Oligosacharydy Disacharydy Monosacharydy i Poliole). Węglowodany fermentujące, słabo wchłaniane o wysokim ciśnieniu osmotycznym.

FODMAP polega na wykluczeniu z codziennego jadłospisu węglowodanów i ich pohodnych alkoholowych, które są słabo przyswajane przez jelito cienkie, a fermentując stają się pokarmem dla bakterii powodujących dolegliwości takie jak uporczywe wzdęcia, kolki brzuszne czy biegunki.

Jakie pokarmy należy wyeliminować w diecie FODMAP?

  1. Oligosacharydy
    Należą  do nich między innymi fruktany (pszenica, topinambur, czosnek, cebula, buraki, brukselka, brokuły, dynia ) i galaktany (warzywa strączkowe).
  2. Disacharydy
    To przede wszystkim laktoza, cukier mleczny (wszystkie przetwory mleczne nie oznaczone jako bezlaktozowe) i sacharoza (cukier stołowy).
  3. Monosacharydy
    To glukoza, galaktoza i fruktoza. Spośród  nich  najwięcej problemów przysparza  fruktoza, czyli cukier prosty występujący głównie w owocach. Szczególnie skoncentrowana jest w sokach owocowych i owocach suszonych. Szczególnie ważne  jest, by wyeliminować  produkty,  które zawierają więcej fruktozy niż glukozy (fruktoza jest wówczas gorzej wchłaniana), takie jak jabłka, mango, arbuzy, wiśnie, miód czy syrop glukozowo-fruktozowy.
  4. Poliole
    To np: ksylitol, mannitol, sorbitol. Różnego rodzaju poliole znajdziemy w produktach takich jak.: jabłka, morele, wiśnie, jeżyny, brzoskwinie, grzyby, seler, kalafior czy awokado; także w produktach przetworzonych  i zbożach.

HIT polega na wykluczeniu z codziennego jadłospisu produktów poddanych fermentacji; długodojrzewających oraz produktów wpływających na wzrost tzw. endogennej histaminy w organizmie.

Jakie pokarmy należy wyeliminować w diecie HITw pierwszej kolejności?

  • owoce morza, wędzone ryby
  • dojrzewające, suszone mięso
  • dojrzewające sery
  • produkty fermentowane i kiszone: maślanka, kefir, kiszone ogórki, kapusta
  • cytrusy, truskawki
  • pomidory, bakłażan, awokado
  • kakao
  • pszenica, drożdże
  • strączki
  • wino, piwo, szampan

Protokół dietetyczny składa się  z dwóch faz.

  • Pierwsza trwa około 6-8 tygodni i polega na unikaniu produktów bogatych w FODMAP i HIT.
  • Druga faza tzw. reintrodukcji jest znacznie dłuższa i zależy od osobniczej tolerancji produktów wprowadzanych  z powrotem do diety. Nowe pokarmy należy wprowadzać pojedynczo, najlepiej raz na kilka dni, obserwując reakcję organizmu. Pamiętaj, nie powinno się zbytnio przedłużać stosowania ścisłej diety eliminacyjnej, ponieważ eliminacja wielu produktów stwarza ryzyko wystąpienia niedoboru cennych dla naszego zdrowia składników odżywczych, w tym białka, błonnika, witamin i minerałów.

W zespole przerostu bakteryjnego (SIBO), kombinacja farmakoterapii i dietoterapii opartej na produktach Low FODMAP stanowi kompleksowe podejście do leczenia. Współpraca pacjentów z lekarzem oraz dietetykiem jest kluczowa dla osiągnięcia skutecznych i długotrwałych rezultatów. Dążenie do równowagi między farmakoterapią, a dietą może przynieść ulgę pacjentom i poprawić ich jakość życia. Ryfaksymina alfa, jako niewchłanialny z przewodu pokarmowego eubiotyk, wydaje się obiecywać rewolucję w leczeniu chorób wynikających z dysbiozy mikrobioty jelitowej. Jego wielokierunkowe działanie, sprawia, że może on być kluczowym elementem terapii przyczynowej. Doprowadzanie do stanu eubiozy za pomocą ryfaksyminy alfa staje się więc obecnie obszarem wielu badań i nadzieją dla pacjentów z zaburzeniami czynnościowymi oraz chorobami zapalnymi jelit. Należy zdecydowanie pamiętać, że choć leczenie i dieta mogą nam umożliwić wyciszenie wielu przykrych dolegliwości, zawsze powinniśmy szukać przyczyn  stanu, w jakim się znaleźliśmy.

Jeśli masz zdiagnozowane SIBO, skontaktuj się z nami - od lat prowadzimy pacjentów z dolegliwościami ze strony przewodu pokarmowego.

Możesz także skorzystać z naszych gotowych planów żywieniowych i diety - przygotowane przez nas diety FODMAP + HIT znajdziesz TUTAJ

 

Autor: dietetyk kliniczny FoodMed Centrum Aleksandra Majsnerowska

 

Źródła:
https://gastroenterologia-praktyczna.pl/a5285/Rola-prokinetykow-w-leczeniu-wybranych-chorob-gornego-odcinka-przewodu-pokarmowego.html/m336
https://journals.viamedica.pl/gastroenterologia_kliniczna/article/view/40607
https://www.mp.pl/pacjent/leki/lek/39289,Neomycinum-TZF-tabletki
https://www.mp.pl/pacjent/leki/subst.html?id=596
https://www.mp.pl/pacjent/leki/lek/91888,Metronidazol-Polpharma-tabletki
https://www.termedia.pl/Zespol-rozrostu-bakteryjnego-SIBO-Jak-go-diagnozowac-i-leczyc-w-praktyce-lekarza-rodzinnego-w-swietle-nowych-wytycznych-,98,46669,1,0.html


metylortęć w rybach

Skażone ryby – śmiertelne zagrożenie

Skażone ryby na talerzu

Docierają do nas niepokojące informacje na temat skażenia rzeki Odry rtęcią. Miejmy nadzieję, że informacje te nie zostaną potwierdzone, gdyż  spożycie żywności zatrutej tym wysoce toksycznym metalem stwarza ogromne zagrożenie dla zdrowia i życia ludzi oraz zwierząt. Niestety obecny stan naszych wód nie jest w najlepszy, o czym od wielu lat alarmują naukowcy i ekolodzy. Polskie rzeki zanieczyszczane się wieloma potencjalnie niebezpiecznymi substancjami pochodzącymi ze ścieków przemysłowych i komunalnych, transportu, rolnictwa tj.: dioksyny, pestycydy, metale ciężkie (metylortęć) itp. Okazuje się, że sporą część zrzutów stanowią nielegalne praktyki przedsiębiorców, ale i samych mieszkańców okolicznych terenów. Do takich zanieczyszczeń może dochodzić również przy udziale bakterii, grzybów czy glonów.

Wróćmy jednak to samej rtęci.

Rtęć to metal, występujący w przyrodzie w różnych postaciach chemicznych i fizycznych. Niestety jego wydobycie stanowi jedno z największych źródeł zanieczyszczenia środowiska. W przyrodzie krążenie rtęci pochodzenia naturalnego w postaci pary ma istotny wpływ na jej zawartość w glebie i wodzie. Rtęć elementarna, która znajduje się w wodzie, po utlenieniu tworzy związki do rtęci dwuwartościowej. Pod wpływem różnych czynników biologicznych, a także reakcji chemicznych powstają związki metylo i dimetylortęciowe.

Skąd w rybach tyle rtęci?

Głównym źródłem zanieczyszczenia gleb i wód rtęcią jest przemysł, w tym związany ze spalaniem ropy naftowej oraz węgla, stosowanie niektórych pestycydów w rolnictwie oraz ścieki komunalne. Zatem emisja przemysłowa związków rtęci do rzek może być źródłem śmiertelnych zatruć u ludzi spożywających ryby, zawierające metylortęć.

Rtęć wchłania się u ryb poprzez układ pokarmowy i skrzela. Metylacja rtęci zwiększa zdolność do pokonywania bariery komórkowej, a więc w organizmach wodnych znajduje się tzw. metylortęć. Ponieważ jej biologiczny okres półtrwania wynosi kilkaset dni, im starsza ryba tym więcej w niej rtęci. Niestety drapieżne ryby mogą kumulować ją nawet kilkadziesiąt lat. Zgromadzona rtęć w rybach oraz ptactwie z obszarów zatrutych rtęcią stanowi ogromne zagrożenie dla środowiska i ludzi.

Toksyczne działanie rtęci

Toksyczne działanie na organizm człowieka wywiera przede wszystkim postać zmetylowana, która z łatwością gromadzi się w mózgu i nerkach. Choć w nerkach kumuluje się w największym stopniu, to znacznie większe uszkodzenia występują w ośrodkowym układzie nerwowym. Rtęć z łatwością przenika przez barierę krew-mózg i łożysko. Dlatego też jest szczególnie niebezpieczna dla rozwijającego się organizmu, już w życiu płodowym.

Zatrucia ostre i przewlekłe

Ostre zatrucia występują bardzo rzadko i dotyczą przede wszystkim osób narażonych na zatrucia parami rtęci. Narządem krytycznym są płuca, a objawami są m.in.: zapalenie oskrzeli i płuc, krwotoczne zapalenie jelit, ślinotok, niewydolność krążenia.

Przewlekłe zatrucia rtęcią mogą dotyczyć osób narażonych na kilkutygodniową, a nawet kilkuletnią ekspozycję na niewielkie ilości tego metalu.

Objawy kliniczne przewlekłego zatrucia:

  • Zapalenie błony śluzowej dziąseł
  • Wypadanie zębów
  • Wzmożony dermografizm
  • Bóle głowy
  • Bóle kończyn
  • Zaburzenia snu
  • Zaburzenia pamięci i koncentracji
  • Drżenie kończyn
  • Wzmożona pobudliwość nerwowa
  • Zaburzenia móżdżkowe
  • Polineuropatie
  • Encefalopatie
  • Niezborność chodu
  • „ Drżące pismo”

Czy warto jadać ryby?

Dobrej jakości ryby powinniśmy jadać ze względu na doskonałe źródła białka i kwasów Omega-3,  pełniących w naszych organizmach bardzo ważne funkcje.

Kwasy Omega-3 wykazują działanie przeciwzapalne, przeciwzakrzepowe, przeciwmiażdżycowe, biorą udział w metabolizmie neuroprzekaźników oraz regulują gospodarkę lipidową. Kwasy DHA odpowiadają m.in. za rozwój mózgu i komórek nerwowych u dzieci. Specjaliści od żywienia rekomendują spożycie 2 porcji ryb w tygodniu.

Jednak z uwagi na liczne zagrożenia dbajmy o jakość spożywanych ryb. Czytajmy etykietki i wybierajmy ryby certyfikowane, które posiadają oznaczenie MSC lub ASC.

Ograniczajmy spożycie ryb drapieżnych tj.: tuńczyk, miecznik oraz ryb hodowlanych tj.: Łosoś i Panga.

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Dietoterapia w endometriozie

Dietoterapia w endometriozie

Współczesne warunki środowiskowe takie jak: zanieczyszczenia środowiska, nieprawidłowa dieta bogata w duże ilości cukrów prostych i dodatków do żywności, długotrwały i przewlekły stres, sprzyjają rozwojowi chorób zapalnych wśród młodych ludzi.

Endometrioza to choroba ginekologiczna, której patogeneza do dziś nie jest do końca wyjaśniona. Choroba ta diagnozowana jest  najczęściej u kobiet w wielu rozrodczym i związana jest w występowaniem błony śluzowej trzonu macicy poza jej naturalnym umiejscowieniem. Ogniska zapalne tkanek podobnych do endometrium zlokalizowane są w otrzewnej poza macicą. Najczęstszymi objawami endometriozy są bóle w okolicy miednicy, skurcze jelit, biegunki na przemian z zaparciami, bolesność podczas oddawania moczu czy krwiomocz. Niestety choroba ta  diagnozowana jest co raz częściej u co raz młodszych kobiet i wiązać się może z niepłodnością.

Histamina, a hormony płciowe

Jednym z czynników ryzyka endometriozy jest długotrwała ekspozycja na estrogeny. Dzieje się tak dlatego, iż to właśnie estrogeny przyczyniają się do ciągłego wzrostu niewłaściwie umieszczonych komórek endometrium. Estrogeny mogą pobudzać komórki tuczne do produkcji histaminy, ale i mogą obniżać aktywność poziomu DAO, jednego z dwóch głównych enzymów biorących udział w rozkładzie histaminy.  Histamina to hormon tkankowy występujący w licznych komórkach, regulujący wiele funkcji w organizmie za pośrednictwem receptorów. Amina ta uwalniana jest za pośrednictwem różnych czynników immunologicznych i nieimmunologicznych tj.: alergia IgE-zależna, stres, dieta obfitująca z aminy biogenne, dysbioza jelitowa, zaburzenia metylacji i związane z nią niedobory witamin z grupy B itp. Oczywiście sama histamina nie jest nam groźna, jednak jej długotrwale utrzymujący się nadmiar, już TAK.

Wiemy, że histamina jest jednym z mediatorów stanu zapalnego. A więc jasne jest, ze przewlekły stan zapalny związany jest długotrwałym, wysokim stężeniem histaminy w organizmie. Okazuje się również, że istnieje związek między nasileniem zespołu bólowego, a poziomem histaminy  we krwi obwodowej u pacjentek z endometriozą. Dlatego chorując na endometriozę warto diagnozować się również w kierunku nietolerancji histaminy.

Objawy HIT, a endometrioza

Niestety to my kobiety najczęściej cierpimy z powodu nietolerancji histaminy HIT ( histamine intolerance). Choć uznaje się, że nietolerancja ta dotyczy ok. 1% ludzi na świecie, z wieloletniego doświadczenia klinicznego wiem, że do tej pory nie jest powszechnie i prawidłowo diagnozowana. Najczęstszymi objawami jej nadmiaru w organizmie są: migrenowe bóle głowy, mdłości, bezsenność, nadpotliwość, tachykardia, pokrzywka, katar, zgaga, biegunka, wzdęcia, choroba lokomocyjna, łysienie, zimne dłonie i stopy czy silne bóle menstruacyjne. Oczywiście o samej nietolerancji możesz przeczytać a moim wpisie na blogu https://foodmedcentrum.pl/nietolerancja-histaminy-hit/.

Dieta przeciwzapalna HIT w endometriozie

Wiemy też, że nasza codzienna dieta, aby była zdrowa, powinna charakteryzować się wysokim potencjałem antyoksydacyjnych oraz przeciwzapalnym. Na talerzu powinny dominować świeże warzywa i owoce, produkty wysokobiałkowe, bogate w błonnik pokarmowy czy dobrej jakości nienasycone tłuszcze. Warto również wykluczać produkty alergizujące i nietolerowane, zawierające duże ilości cukrów prostych, wysokoprzetworzone zawierające konserwanty i dodatki do żywności. Dieta przeciwzapalna HIT to dieta eliminująca także wszelkie produkty długodojrzewające, fermentowane oraz te, które mogą pobudzać własne komórki do nadmiernego wyrzutu histaminy np. salicylany, leki czy alkohol. Dieta ta w szybkim czasie może przyczynić się do obniżenia poziom mediatorów zapalnych, a tym samym złagodzenia uporczywych objawy nietolerancji histaminy.

Jeśli zauważasz u siebie niepokojące objawy wiec, że poziom histaminy możesz kontrolować nie tylko poprzez kontrolę spożywanych amin biogennych, fitoestrogenów, ale również poprzez redukcję stresu, odpowiednie nawodnienie oraz odpowiednią ilość snu, zadbanie o metylację i zdrowie jelit. Ważne także abyś kontrolowała poziom homocysteiny i witamin z grupy B, dbała po prawidłową podaż cynku oraz kwasów Omega-3. Postaw na umiarkowaną aktywność fizyczną, jogę lub pilates. Zadbaj o relaks i równowagę w życiu emocjonalnym. Nasza autorska dieta HIT charakteryzuje się silnym potencjałem antyoksydacyjnym oraz niską zawartością produktów wysokohistaminowych oraz tych, które mogą wpływać na komórkowy jej wzrost w organizmie. Bądź kobietą HIT.

 


najlepsza witamina C i wiśnie

Na kryształki najlepsza witamina C i wiśnie

Nieprawidłowy styl życia, nadmierne spożywanie alkoholu czy niewłaściwa dieta bogata w żywność wysoko przetworzoną, prowadzić mogą do wielu chorób o podłożu zapalnym. Jednym z procesów zapalnych jest podwyższony poziom kwasu moczowego, który odkłada się w nerkach lub w stawach, tworząc kryształki soli, tzw. kryształy moczanu sodu. Proces zapalny stawów i towarzyszący mu ból to tzw. dna moczanowa, spowodowana nadmiernym stężeniem kwasu moczowego we krwi, powstałym jako wynik zaburzeń przemiany materii, a dokładniej nieprawidłowości rozpadu puryn. Puryny zaś to aromatyczne związki organiczne produkowane przez organizm, a także dostarczane wraz z pożywieniem.

Przyczyny dny moczanowej

Hiperurykemię stwierdza się, gdy stężenie kwasu moczowego we krwi przekracza 7 mg% (420 μmol/l). Jej przyczyny mogą być pierwotne (genetyczne) lub nabyte, najczęściej związane są z nieprawidłowym sposobem odżywiania. Powstawaniu dny moczanowej sprzyja również stosowanie głodówek, gwałtowne odchudzanie, otyłość, intensywny wysiłek fizyczny oraz nadmierne spożycie produktów bogatych w puryny. Interwencja dietetyczna polega na obniżeniu stężenia kwasu moczowego poprzez ograniczenie podaży związków purynowych z pokarmów.

Puryny w żywności

Najwięcej puryn znajduje się w drożdżach browarniczych, zatem w terapii dny moczanowej nie zaleca się spożywania napojów alkoholowych, a zwłaszcza piwa. Do produktów niewskazanych w diecie zalicza się produkty tj.: mięso wieprzowe, boczek, dziczyznę, cielęcinę, gęsinę, podroby, salceson, salami, słoninę, smalec, wędzone ryby, śledzie, pstrągi, szproty, sardynki, owoce morza, rosoły i zupy gotowane na wywarach, grzyby (z wyjątkiem kurek), cukier spożywczy i wyroby cukiernicze oraz niektóre warzywa tj.: szparagi, kalafior, brukselka, szpinak, papryka czy por.

A co ze strączkami?

W dotychczasowych zaleceniach rośliny strączkowe, ze względu na dużą zawartość puryn, nie były zalecane w diecie osób cierpiących na dnę moczanową. Okazuje się jednak, że spożywanie strączków tj.: fasola, groch, soczewica, nie wpływa istotnie na zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi. Dzieje się tak dlatego, iż produkty odzwierzęce i roślinne różnią się rodzajem oraz biodostępnością puryn. Zatem nie ma potrzeby ograniczania w diecie tych roślinnych źródeł białka.

Dieta w dnie moczanowej

Osoby cierpiące na dnę moczanową powinny zwiększyć podaż płynów do ok. 3 litrów na dobę, aby skutecznie pozbywać się nadmiaru kwasu z organizmu. Nadwaga i otyłość zwiększają ryzyko wystąpienia ataku dny moczanowej, dlatego tak ważna jest kontrola wagi u osób dotkniętych chorobą.

W diecie nie może zabraknąć dużej ilości surowych warzyw i owoców, naturalnie bezglutenowych zbóż oraz przeciwzapalnych dodatków do  potraw, przypraw i ziół tj.: kurkuma, imbir, skrzyp polny, pokrzywa, estragon, liść laurowy, gorczyca, lubczyk, jesion, czarci pazur. Zwiększone spożycie witaminy C oraz właściwa jej suplementacja usprawnia wydalanie kwasu moczowego z organizmu poprzez zwiększenie tempa filtrowania jego do moczu przez nerki oraz zapobieganiu jego ponownemu wchłonięciu. Najlepsza witamina C jest silnym przeciwutleniaczem niwelującym stres oksydacyjny, nasilony w stanach zapalnych organizmu.

Masz kryształki, jedz wiśnie

Wiśnie to bogate źródło witaminy C i A oraz znakomite źródło flawonoidów m.in.: antocyjanów, dzięki którym zawdzięczają ciemnoczerwony kolor. Dzięki dużej zawartości substancji sprzyjających hamowaniu enzymów biorących udział w tworzeniu kryształków kwasu moczowego, zmniejszają objawy stanu zapalnego. A to właśnie stan zapalny odpowiada między za powstawanie charakterystycznego, silnego bólu. Substancje zawarte w wiśniach porównuje się nawet do powszechnie stosowanych, silnych leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych. Poza tym wiśnie chronią układ krążenia i serce przed chorobami, usuwają toksyny i metale ciężkie, skutecznie odtruwając organizm. Aby uniknąć uporczywych ataków dny moczanowej należy spożywać ok. 250g wiśni dziennie, natomiast podczas ataków warto zwiększyć ich spożycie do ok. 450g.


Zespół jelita drażliwego

Zespół jelita drażliwego - czy na pewno?

Zespół Jelita Drażliwego jest obecnie jedną z najczęściej diagnozowanych chorób układu pokarmowego. Jak wiadomo etiopatogeneza wielu zaburzeń czynnościowych nie jest nadal do końca poznana. Do zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego zaliczamy dolegliwości takie jak zaparcia, biegunki, skurcze, bóle brzucha, spowolniony pasaż jelitowy, odbijanie, ciężkość poposiłkowa czy nudności. W schorzeniach czynnościowych przewodu pokarmowego istotnym elementem diagnostyki jest ich różnicowanie z dolegliwościami związanymi z dysbiozą jelitową, przerostami grzybiczymi, nietolerancją histaminy HIT nadwrażliwościami pokarmowymi czy celiakią. Należy pamiętać, iż objawy takie jak bóle brzucha, biegunki, niestrawność, pełność poposiłkowa, odbijanie czy refluks żołądkowo-jelitowy mogą być również związane z przerostem bakteryjnym jelita cienkiego SIBO (Small Intestinal Bacterial Overgrowth).

W celu diagnozowania przerpstu bakteryjnego SIBO zaleca się wykonanie testu wodorowego lub wodorowo-metanowego.

Zgodnie z obowiązującymi zaleceniami, w leczeniu zespołu jelita drażliwego należy zwrócić szczególną uwagę na rolę dietoterapii, a w szczególności na eliminację produktów nasilających procesy fermentacji w jelitach (tzw. dieta low FOODMAP). Należy jednak pamiętać, że ta interwencja dietetyczna polega jedynie na łagodzeniu istniejących objawów, ale, bez właściwej diagnostyki i zidentyfikowania źródła problemu, stanowi jedynie rozwiązanie tymczasowe.

W ostatnim czasie istotną rolę w występowaniu wielu schorzeń przewodu pokarmowego przypisuje się niekorzystnym zmianom w mikrobiomie jelitowym, a celowana probiotykoterapia znajduje coraz częściej zastosowanie także u chorych, którzy mają zespół jelita drażliwego i wydaje się być istotnym elementem terapii zaburzeń czynnościowych.