W sezonie jedz truskawki!
Właśnie rozpoczyna się sezon na jedne z najsmaczniejszych owoców! Truskawki!
W okresie wiosenno-letnim powinniśmy sięgać po nie w zasadzie codziennie. Sezon rozpoczyna się zazwyczaj na początku czerwca i trawa do połowy lipca. Późniejsze odmiany można jadać jeszcze w sierpniu i na początku września.
Dlaczego powinniśmy jadać je tak często?
Otóż truskawki są znakomitym źródłem witaminy C, która wzmacnia naszą odporność i wspomaga przyswajanie żelaza. Poza tym są doskonałym źródłem witamin z grupy B, magnezu, wapnia, fosforu, krzemu i manganu. Truskawki chronią przed anemią, wzmacniają kości, włosy i paznokcie. Posiadają właściwości moczopędne i oczyszczają organizm z toksyn, pomagają obniżać ciśnienie krwi. Dzięki dużej zawartości pektyn pomagają obniżać poziom „złego” cholesterolu LDL. Truskawki posiadają również właściwości odkwaszające organizm więc powinni o nich pamiętać amatorzy mięsa, czy osoby cierpiące na schorzenia stawów. Truskawki są produktem niskokalorycznym – 100g to tylko 28 kcal, a więc doskonale komponują się w dietach redukcyjnych. Ze względu na niski indeks glikemiczny (40), mogą się nimi cieszyć w umiarkowanych ilościach, również cukrzycy.
Należy pamiętać, iż truskawki mogą uczulać, szczególnie małe dzieci. Muszą na nie uważać również osoby z nietolerancją histaminy oraz nadwrażliwością na salicylany.
Keto śniadanie - przepis
Sposób przygotowania:
Ubij białka na sztywną masę, dodaj żółtka, mąki, proszek i przypraw do smaku. Smaż na oleju kokosowym.
Składniki na placki
- jajko 100g, (2 sztuki)
- mąka kokosowa 10g, (1 łyżka)
- mąka orzechowa 10g, (1 łyżka)
- bezglutenowy proszek do pieczenia 1g, (⅓ łyżeczki)
- sól himalajska do smaku
- olej kokosowy 10g, (1 łyżka)
Składniki na guacamole
- awokado 70g, (½ sztuki)
- pomidor 90g, (½ sztuki)
- cebula szalotka 10g, (1 mała sztuka)
- sok z limonki, czosnek, przyprawy, zioła
Pudding chia z leśnymi owocami
Sposób przygotowania:
Owoce zblenduj z mlekiem kokosowym, ksylitolem i wanilią. Dodaj nasiona chia, wymieszaj i odstaw do lodówki.
Składniki
- mleko kokosowe 12% tłuszczu 60ml,
- nasiona chia 30g, (2 łyżki)
- ksylitol 10g, (1 łyżka)
- wanilia,
- owoce leśne 100g, (1 garść)
Dieta ketogenna w redukcji wagi
Dieta ketogenna w redukcji wagi
W ostatnim czasie, w kontekście redukcji zbędnych kilogramów, dużo mówi się o diecie ketogennej. Dieta ta polega na zwiększeniu ilości tłuszczu przy jednoczesnym zmniejszeniu ilości węglowodanów i utrzymaniu białka w odpowiedniej ilości. Na co dzień organizm wykorzystuje glukozę jako źródło energii. Podczas stosowania diety wysokotłuszczowej powstają ciała ketonowe, które zastępują glukozę w przemianach metabolicznych. W tym stanie organizm zaczyna spalać zarówno spożyte tłuszcze, jak i te, które zmagazynowane są w postaci tkanki tłuszczowej.
Czym jest ketoza?
Ketoza jest to stan, w którym dochodzi do wzrostu ciał ketonowych we krwi. Zalicza się do nich kwas acetooctowy, kwas β-hydroksymasłowy i aceton. Produkowane są one w wątrobie, a powstają z utylizacji tłuszczów dostarczanych wraz z dietą. Kiedy poziom insuliny obniża się dzięki niskiej podaży węglowodanów w diecie, aktywowany zostaje glukagon, który z kolei nasila procesy glikogenolizy. Kiedy zapasy glikogenu maleją, organizm rozpoczyna produkcję energii z zapasów tłuszczowych i powstających ciał ketonowych. Należy podkreślić, iż ketoza jest naturalnym stanem fizjologicznym. Nie ma ona nic wspólnego z niebezpiecznym i patologicznym stanem, jakim jest kwasica ketonowa.
Wytworzenie ketozy jest możliwe, kiedy w diecie dominują tłuszcze, a ich poziom waha się na między 70% a 80%, pozostałe 20-30% stanowią węglowodany i białka. W diecie stosuje się zasadę 3-4g tłuszczu na 1g białka i 1g węglowodanów.
Proces wejścia w ketozę zależy od wielu czynników osobniczych, więc stan przejściowy może trwać nawet kilkanaście dni. W tym czasie mogą pojawić się nieprzyjemne dolegliwości, takie jak: osłabienie, rozdrażnienie, brak koncentracji, bóle głowy, czy nieprzyjemny zapach z ust, który związany jest z uwalnianiem acetonu wraz z wydychanym powietrzem. Dość często występują także dolegliwości jelitowe, w szczególności biegunki i tłuszczowe stolce. Decydując się na ten model żywienia musimy mieć świadomość pewnych niedogodności związanych z przestawianiem organizmu na inne źródło energii.
Produkty dozwolone w diecie ketogennej
- mięso
- ryby i owoce morza
- jaja
- tłuste przetwory mleczne tj. śmietana, sery
- tłuszcze roślinne tj. olej rzepakowy, oliwa z oliwek, olej lniany, olej kokosowy,
- tłuszcze zwierzęce tj. masło, gęsi smalec
- orzechy i pestki
- warzywa i owoce o niskiej zawartości węglowodanów: awokado, sałata, szpinak, szczypiorek, cukinia, kalafior, brokuł, kapusta, papryka, pomidor, ogórek, pieczarki, awokado, truskawka, grejpfrut, jabłko.
- woda, kawa, herbata
W diecie ketogennej istotne znaczenie ma jakość tłuszczów. Preferowane są w większej ilości kwasy tłuszczowe jedno- i wielonienasycone, czyli tłuszcze roślinne oraz olej rybi. W diecie ketogennej zaleca się spożywanie średniołańcuchowych kwasów tłuszczowych MCT. Kwasy te omijają układ limfatyczny i transportowane są bezpośrednio do wątroby. W wątrobie zostają zmetabolizowane do ciał ketonowych oraz długołańcuchowych kawasów tłuszczowych. Jeśli po spożyciu MCT nie występują niepokojące dolegliwości, tj. wymioty, biegunki, nudności, może to oznaczać, że dieta ketogenna ma szanse powodzenia, gdyż kwasy te mają większe właściwości ketogenne. Poza tym stosowanie w codziennej diecie kwasów jedno- i wielonienasyconych nie będzie doprowadzać do wzrostu poziomu lipidów w surowicy krwi.
Zalety diety ketogennej
Przy uwzględnieniu odpowiedniego deficytu energetycznego, dieta ketogenna może być skuteczną metodą na redukcję tkanki tłuszczowej. Podczas stosowania tej diety znacznie zmniejsza się odczucie głodu. Organizm przez całą dobę ma stale zapewnione źródło energii pochodzących z ciał ketonowych. W związku z tym, jadanie mniejszych posiłków podczas redukcji wagi nie stanowi żadnego problemu. Dzięki stałemu dopływowi energii organizm szybciej i efektywniej może się regenerować oraz niwelować wiele nieprzyjemnych dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego tj. wzdęcia, gazy. Dzieje się tak dlatego, iż dieta ta nie dostarcza w pożywieniu błonnika, który stanowi pożywkę dla mikrobów jelitowych. Ci, których jelita licznie zasiedlały dysbiotyczne bakterie oraz drożdżaki, z pewnością odczują znaczną poprawę samopoczucia podczas stosowania tego modelu diety.
Wady diety ketogennej
Dieta ketogenna jest dość restrykcyjną dietą, wymagającą sporego zaangażowania i wielu wyrzeczeń. Dlatego należy mieć na uwadze, iż dieta nieodpowiednio zbilansowana może prowadzić do niedoborów witamin i minerałów tj.: wapń, żelazo, witamina C, witaminy z grupy B. W dłuższym stosowaniu skutkiem ubocznym może być hiperlipidemia, problemy ze strony przewodu pokarmowego czy osteoporoza. Ponadto, badania naukowe dowodzą, że dieta ketogenna stosowana długotrwale może niekorzystnie wpłynąć na mikrobiom jelitowy, który, jak wiemy, żywi się błonnikiem pochodzącym z węglowodanów.
Właściwości lecznicze imbiru
Sezon zimowy to czas wzmożonych zachorowań i licznych infekcji. Zarówno w trakcie choroby, jak i w profilaktyce bardzo istotne jest naturalne wspomaganie organizmu grupą produktów wykazujących właściwości stymulujące nasz układ odpornościowy. W naszej zimowej diecie powinny zagościć pewne produkty, które wykazują działanie antyoksydacyjne, przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, a nawet przeciwbólowe.
Na mojej zimowej liście super foods wysokie miejsce znajduje zdecydowanie IMBIR.
Imbir już od tysiąca lat wykorzystywany był w leczeniu wielu chorób w tradycyjnej medycynie chińskiej czy indyjskiej.
Zastosowanie znajduje do dziś w leczeniu takich dolegliwości jak:
- Infekcje bakteryjne i grzybicze
- Bóle stawów
- Bóle głowy
- Niestrawność
- Wzdęcia
- Infekcje układu oddechowego
- Choroba lokomocyjna
- Choroba wrzodowa
Zabójca drobnoustrojów
Wykazano, że ekstrakty pochodzące z imbiru wykazują silne właściwości przeciwdrobnoustrojowe i wpływają hamująco na rozwój wielu bakterii tj.: Klebsiella pneumoniae, Staphylococcus aureus, Escherichia coli, Enterobacter aerogenes itp. Okazuje się, że imbir hamować może wzrost pewnych bakterii silniej niż w przypadku zastosowania niektórych leków z grupy tetracyklin czy pencilin. Kwas kaprylowy zawarty w imbirze wykazuje właściwości przeciwgrzybicze, zatem skuteczny jest również w walce z zakażeniami drobnoustrojami tj.: Candida albicans, Aspergillus Niger.
Zamiast tabletki przeciwbólowej
Imbir wykazuje właściwości przeciwbólowe i przeciwzapalne. Hamuje syntezę prostaglandyn oraz cytokin, wytwarzanych miejscowo w stanie zapalnym. Cytokiny prozapalne (IL-1, IL-6, IL-8, IL-15, IL-17, IL-18, IL-23, mediator TNF) to grupa białek, których przewaga doprowadza do ogólnoustrojowej reakcji zapalnej.
Badania dowodzą również, że składniki imbiru mogą hamować działanie kilku genów biorących udział w reakcji zapalnej. Olejki eteryczne i ich pochodne, wchodzące w skład imbiru, uznano za bardziej skuteczne niż kwas acetylosalicylowy.
Badania naukowe potwierdzają również możliwość wykorzystania ekstraktu z imbiru w leczeniu stanów zapalnych kości i stawów, schorzeń reumatycznych oraz pourazowych. Aktywność substancji występujących w kłączu imbiru porównywana jest do działania niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Substancje zawarte w nim zawarte blokują kaskadę kwasu arachidonowego poprzez hamowanie enzymów, biorących udział w tworzeniu mediatorów stanu zapalnego. Poprzez zahamowanie cytokin prozapalnych możliwa jest szybsza regeneracja chrząstki stawowej.
Strażnik glikemii
Osoby zmagające się z zaburzeniami gospodarki węglowodanowej powinny włączyć do swojej diety właśnie imbir. Zaobserwowano, że ekstrakt z imbiru wykazuje właściwości hipoglikemiczne. Dzięki wiązkom zawartym w tym korzeniu zwiększa się wrażliwość tkanek na insulinę. Związki fenolowe zawarte w imbirze wpływają na zmniejszenie wchłaniania glukozy w przewodzie pokarmowych, a także na poprawę trawienia poprzez zwiększenie aktywności enzymatycznej.
Oczywiście lista tych prozdrowotnych właściwości jest długa. Ale warto podkreślić, że roślina ta znajduje również zastosowanie w profilaktyce wielu chorób ponieważ wykazuje szereg właściwości antyoksydacyjnych, działa przeciwhistaminowo, reguluje ciśnienie krwi, zapobiega nudnościom i wymiotom spowodowanym m.in.: ciążą, chorobą lokomocyjną czy chemioterapią.
Zachęcam do picia herbatek imbirowych z dodatkiem cytryny i miodu. Imbir świetnie komponuje się również w towarzystwie koktajli oraz soków owocowo-warzywnych. Wystarczy, że obierzesz ok. 1 cm, starkujesz i dodasz do ulubionego napoju.
- A. Grys, Z. Łowicki, A.Parus, „Właściwości lecznicze imbiru”, Borgis - Postępy Fitoterapii 1/2010,
- J. Baraniak, M.Kania, „Wybrane surowce zielarskie o działaniu przeciwbólowym, przeciwzapalnym i przeciwreumatycznym, Borgi -Postępy Fitoterapii, 2/2011,
- B. Kulczyński, A. Gramza-Michałowska, Znaczenie żywieniowe imbiru, Bromat-Chem. Toksykol.-XLIX, 2016
Czujesz zmęczenie? Masz chorą tarczycę? Zaplanuj urlop nad Bałtykiem
Jod i jego właściwości
W ostatnich latach kurorty nad Bałtykiem cieszą się sporą popularnością. Od kilku lat pogoda w naszym kraju jeszcze bardziej sprzyja podróżom w te rejony Polski. Powietrze i woda w tej części kraju stanowią istne bogactwo minerałów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania naszych organizmów. Warto od czasu do czasu zafundować sobie przy okazji urlopu sporą dawkę pierwiastka, którego do prawidłowej pracy potrzebuje przede wszystkim nasza tarczyca.
Morski klimat
Pierwiastek ten został odkryty przypadkowo przez Courtoisa w 1811 roku, który na zlecenie Napoleona miał poszukiwać źródeł surowców w roślinach. Jod w największej ilości występuje w postaci jodków i jodanów w wodach morskich, a rośliny morskie i gąbki wiążą go w postaci związków organicznych. Nasze morze bałtyckie należy do mórz bogatych w ten składnik. Pomimo, iż jod występuje również w wodach mineralnych, na terenach górskich jest go znacznie mniej. Związki jodu są łatwo rozpuszczalne i na terenach skalistych wypłukuje je woda z potoków i deszczów.
Jod i tarczyca
Jod stanowi integralny składnik hormonów tarczycy - tyroksyny T4 i trójjodotyroniny T3. Odpowiada on również za regulację wzrostu komórek tarczycy. Niedobór jodu doprowadza do powiększenia tego gruczołu, powstania woli oraz jego niedoczynności. Niedoczynność tarczycy to przede wszystkim spowolniony metabolizm, wzrost masy ciała, osłabienie, zmęczenie, suchość skóry czy wypadanie włosów. Zanim zaczęto jodować sól zachorowalność na choroby tarczycy i wole na terenach południowej Polski była bardzo wysoka. Zarówno u dorosłych, jak i u dzieci i młodzieży mogą pojawić się wole tarczycowe z powodu niedoboru tego pierwiastka. Należy pamiętać, że dodatkowo niedobór selenu czy żelaza może obniżać wykorzystanie jodu i odpowiedź tarczycy na spożyty jod.
Jod w ciąży i podczas laktacji
Zwiększone zapotrzebowanie na ten pierwiastek mają szczególnie kobiety ciężarne i karmiące mamy. U dzieci kobiet ciężarnych, cierpiących na niedobory jodu może dojść do zaburzeń rozwoju, obniżenia poziomu inteligencji, zaburzeń koncentracji czy uszkodzeń słuchu. W bardzo rzadkich przypadkach może dojść do powstania wrodzonego hipotyroidyzmu zwanego też kretynizmem. Obecnie specjaliści z Amerykańskiego Towarzystwa Tyreologicznego – (American Thyroid Association - ATA) oraz Światowej Organizacji Zdrowia ( WHO) rekomendują dodatkową suplementację jodem w okresie ciąży oraz laktacji. W wielu preparatach wieloskładnikowych zalecanych dla kobiet ciężarnych znajduje się jod. Zalecana dawka dla mam to 250 ug/dobę.
Żywienie i suplementacja
W pożywieniu najwięcej jodu znajduje się w rybach morskich. Teoretycznie powinniśmy po nie sięgać w codziennej diecie co najmniej dwa razy w tygodniu. Jednak w przypadku kobiet w wieku rozrodczym, ciężarnych, karmiących mam oraz małych dzieci zaleca się ograniczenie sporej ilości gatunków ryb ze względu na wysokie stężenia rtęci w ich tkankach. Głównym źródłem jodu w diecie jest sól. Niestety popularna w ostatnich latach sól himalajska zawiera zdecydowanie niższe dawki jodu więc warto w kuchni stosować sól kłodawską, bocheńską czy innowrocławską. Naturalnym suplementem jodu w naszej diecie są również wody mineralne, szczególności wody lecznicze, wzbogacone w ten pierwiastek. Suplementacja preparatem z jodem, zwłaszcza wysokimi dawkami, powinna być dobierana indywidualnie po konsultacji ze specjalistą.
Muffinki czekoladowe z cukinią
Sposób przygotowania
Zetrzyj cukinię na grubych okach, dodaj szczyptę soli i odstaw na chwilę. W tym czasie wymieszaj w misce mąki z kakao. Odlej wodę z cukinii i dodaj do miski wraz z wanilią. Pokrusz czekoladę na drobne kawałki i wszystko ponownie wymieszaj.
W drugiej misce wymieszaj olej z jajkiem, miodem i jogurtem naturalnym, a następnie wlej do pierwszej miski.
Połącz składniki w jednej misce i całość starannie wymieszaj.
Przelej ciasto do foremek i wstaw do piekarnika na 20 minut. Piecz w temperaturze 180 stopni C.
Składniki
- Suche
- mąka pszenna pełnoziarnista 1/2 szklanki
- mąka pszenna tortowa 1/2 szklanki
- gorzka czekolada 50g,
- wanilia
- szczypta soli
- cukinia 1 szklanka
- Mokre
- olej rzepakowy 1/2 szklanki
- miód pszczeli 1 szklanka
- jajko 1 sztuka
- jogurt naturalny 3 łyżki
Dieta na stres
Nieprawidłowy styl życia, nadmierne spożywanie alkoholu czy niewłaściwa dieta bogata w żywność wysoko przetworzoną, prowadzą do wielu niekorzystnych zmian w organizmie oraz stanów zapalnych, które mogą być przyczyną wielu chorób. Te wszystkie niekorzystne czynniki powodują nadmierny stres. W sytuacji stresu nasz organizm produkuje bardzo dużo substancji, które w nadmiernej ilości mogą nam szkodzić. Te wszystkie czynniki prowadzić mogą do zwiększenia się tzw. stresu oksydacyjnego, a co za tym idzie- zachwiania równowagi pomiędzy zbędnymi produktami przemiany materii zwanymi wolnymi rodnikami, a przeciwutleniaczami, które mają za zadanie sprawnie oczyszczać nasz organizm.
Stres oksydacyjny, a nasze zdrowie
Niestety nadmierny stres oksydacyjny prowadzić może do wielu zaburzeń oraz chorób tj.: nowotwory, choroby układu krążenia, udar mózgu, zaburzenia neurologiczne ( padaczka, zaburzenia ze spektrum autyzmu), neurodegeneracyjne ( Alzhaimer, Parkinson), choroby oczu, bezpłodność, choroby z autoagresji ( łuszczyca, toczeń układowy, Hashimoto, reumatoidalne zapalenie stawów) itp. Stres oksydacyjny wpływa niekorzystnie na organizm, hamując produkcję kolagenu, co z czasem prowadzi do tworzenia zmarszczek głębokich oraz cellulitu. W naszym organizmie największym sprzymierzeńcem w walce z wolnymi rodnikami i wszelkimi procesami starzenia jest białko zwane glutationem. Niestety wraz z wiekiem nasze naturalne możliwości produkcyjne stopniowo zmniejszają się więc musimy zadbać aby dostarczać jego odpowiednie ilości wraz z dietą.
Glutation w diecie
Szczególnie bogate w glutation jest awokado, uznawane przez wielu za „króla” wszystkim owoców. Dobrymi źródłami glutationu są również białko jaja, twaróg, mięso, ryby, szparagi, brokuły, brukselka, cebula, czosnek, ziemniaki, pomidory, rośliny strączkowe. Kurkumina, czyli główny składnik kurkumy, skutecznie chroni nasz organizm przed toksycznymi zanieczyszczeniami oraz pobudza produkcję glutationu. Kurkumina wspomaga detoks wątroby, poprawia krążenie krwi, działa przeciwzapalnie i przeciwbólowo, chroni nasz układ nerwowy oraz regeneruje śluzówkę układu pokarmowego.
Dieta antyoksydacyjna
Aby nasza dieta mogła skutecznie pomagać nam w walce ze stresem powinna obfitować w jak największą ilość przeciwutleniaczy w postaci owoców i warzyw, stanowiących doskonałe źródło witamin A, E i C oraz związków aktywnych biologicznie. Ciemnoczerwone owoce stanowią największe źródło naturalnych flawonoidów, zatem pamiętajmy o systematycznym spożywaniu wiśni, porzeczek, żurawiny, aronii, malin, czerwonych winogron czy jagód. Im ciemniejsze owoce, tym większe ich stężenia.. Okazuje się, że związki te zawarte w czerwonym winie z winogron są znacznie trwalszymi przeciwutleniaczami, niż te, które występują w owocach i warzywach. Ponadto, w skórce winogron znajduje się cenny resweratrol o właściwościach antynowotworowych. Do warzyw o wysokiej zawartości antyoksydantów zalicza się czosnek, cebulę, pietruszkę, kapustę i szpinak. W diecie nie może zabraknąć również sporej ilości zielonej herbaty. Poza warzywami i owocami, powinniśmy spożywać zdrowe tłuszcze w postaci oleju lnianego, oliwy z oliwek, tłustych ryb, produkty pełnoziarniste oraz rośliny strączkowe.
Potrzebujesz zbilansowanej diety na stres? Nie masz czasu na wizytę w gabinecie? Skorzystaj z naszych gotowych diet antyoksydacyjnych
Bakterie na stres
Co raz większą rolę w kontekście zdrowia naszych organizmów przypisuje się drobnoustrojom, w tym naszym bakteriom jelitowym. Osoby narażone na nadmierny i długotrwały stres, zmagającym się depresją, czy nerwicą, zmagają się często w wieloma dolegliwościami ze strony przewodu pokarmowego. Deregulacja osi mózgowo-jelitowej u tych osób prowadzi często do zakłóceń odpowiedzi immunologicznej, nadwrażliwości trzewnej i dysbiozy jelitowej. Niektóre psychobiotyki dostępne w aptekach tj. SanProbi Stress pomagają w łagodzeniu nieprzyjemnych objawów żołądkowo-jelitowych wywołanych stresem, pomagają łagodzić objawy lęku i promują równowagę emocjonalną. Oczywiście musimy pamiętać, że nasze bakterie jelitowe muszą być przede wszystkim właściwie karmione na co dzień. Ci mieszkańcy naszego przewodu pokarmowego uwielbiają jadać błonnik więc w naszej diecie nie powinno zabraknąć owsa, bananów, cykorii, ogórki, czosnek, kapusta, które są wyjątkowym bogactwem kwasu mlekowego wspomagającego procesy trawienne, a także wzmacniającego nasz układ odpornościowy.
Woda - źródło życia
Niedostarczanie płynów do ustroju stanowi istotne zagrożenie dla zdrowia i życia. Bez wody po prostu nie możemy żyć! Z punktu widzenia samego nawodnienia organizmu, nie jest istotne, pod jaką postacią podajemy płyny. Niemniej, musimy trzymać się podstawowych zasad w ich doborze aby cieszyć się długowiecznością i zdrowiem.
Ile wody pić na co dzień?
Przede wszystkim pamiętajmy, że zapotrzebowanie na płyny uwarunkowane jest kilkoma czynnikami tj.: płeć, wiek, aktywność fizyczna. Przyjmuje się, że na ogół powinniśmy dostarczać ok. 1,5-2 litry płynów w ciągu doby pod postacią wody, zup, soków, kawy, herbaty itp. Osoby aktywne fizycznie, zawodowi sportowcy z pewnością muszą zwiększać podaż płynów. Dotyczy to także osób chorujących na kamice, które powinny pamiętać o odpowiedniej podaży płynów spożywając ok. 2-3 litrów na dobę w postaci wody, słabej herbaty, naparów z brzozy, wody mineralnej.
Woda, jako naturalny suplement diety
Podstawowym płynem, po który powinniśmy sięgać w ciągu dnia jest woda, dzięki której dostarczamy do ustroju elektrolity, czyli sole mineralne tj.: chlor, sód, potas, magnez, wapń. Substancje te rozpuszczając się w płynach ustrojowych, regulują ilość płynów wewnątrz i na zewnątrz w każdej komórki. Zarówno nadmiar, jak i niedobór elektrolitów może powodować nadmierne gromadzenie płynów, skutkujące występowaniem m.in. obrzęków. Wybierając wodę musimy pamiętać, że różnią się one stopniem mineralizacji. Najlepszy wybór to naturalne wody mineralne wydobywane z izolowanych od środowiska podziemnych złóż, ponieważ posiadają stały skład oraz charakteryzują się naturalną czystością mikrobiologiczną i chemiczną. Dorośli powinni sięgać po wody średniomineralizowane oraz wody wysokomineralizowane. Wody zawierające najwyższą ilość minerałów nie są przeznaczone dla osób chorujących na nadciśnienie tętnicze oraz schorzenia nerek. Natomiast w codziennej diecie maluszków powinna dominować woda niskomineralizowana, ponieważ ich organizm może nie poradzić sobie ze zbyt dużą ilością owych składników mineralnych. Wody o najniższej zawartości minerałów tzw. wody źródlane są świetną alternatywą dla wody wodociągowej do zaparzenia kawy czy herbaty.
Kranówka czy butelkowana?
Jednak nasuwa się pytanie. Czy wody butelkowane są zdrowsze od przysłowiowej „kranówki”? Zanieczyszczenia wody pitnej pochodzą z różnych źródeł tj.: zanieczyszczenia środowiska, sieć wodociągowa, górnictwo, rolnictwo itp. a w dodatku wiele substancji chemicznych zawartych w dużej ilości w wodzie pitnej, do których zaliczyć można pestycydy, związki glinu, fluoru, arsenu, ołowiu mogą potencjalnie zagrażać naszemu zdrowiu i życiu. Obecnie wody pitne uzdatniane są poprzez chlorowanie i filtrację po to, aby zmniejszać zagrożenia mikrobiologiczne oraz chemiczne. W wielu domostwach stosuje się filtry wodne pozwalające na korzystanie z wody prosto z kranu. Okazuje się, że wody wodociągowe są źródłem wód średniomineralizowanych, a ich jakość systematyczne monitorowana jest przez sanepid. Co do wody butelkowanej to picie jej z pewnością stanowi droższą wersję i okazuje się, że nie zawsze zdrowszą. Plastikowe butelki zawierają bowiem potencjalnie szkodliwe związki tj.: politereftalan etylenu więc zdecydowanie zdrowszą wodą butelkową będzie woda z butelki szklanej.
Czy woda gazowana jest niezdrowa?
Czy zdecydujemy się na wodę gazowaną czy niegazowaną zależy już tylko i wyłącznie od naszego gustu ponieważ bąbelki nie są dla nas szkodliwe o ile tylko nasz układ pokarmowy również je lubi. Zatem możemy śmiało „nabijać” stare syfony i gasić pragnienie w upalne dni. Z pewnością powinniśmy na co dzień unikać napojów kolorowych, gazowanych, które zawierają mnóstwo cukru oraz sporą dawkę chemicznych dodatków.
Podział wód ze względu zawartość minerałów:
- Woda niskomineralizowane – zawartość minerałów do 500mg – przygotowywanie posiłków małym dzieciom, osoby ograniczające ilość sodu w dziennej diecie
- Woda średniomineralizowane – zawartość minerałów od 500-1500 mg/l- profilaktyka zdrowia
- Woda wysokominralizowana – zawartość ponad 1500 mg/l – wzmożona aktywność fizyczna, zwiększona utrata minerałów z potem.